Rozdział 4

   Sam pomógł mdlejącemu Benowi wsiąść na tył policyjnego samochodu. Był wściekły że gliny nic sobie z tego nie robiły. Po wykonaniu szybkiego telefonu, do wozu wsiadł tylko jeden. Drugi pozostał na parkingu chcąc pewnie jeszcze raz przyjrzeć się uważnie wnętrzu autobusu i poczekać na wsparcie. Starając się nie myśleć o tym co go czeka za kilka godzin, poprosił kierującego mężczyznę o butelkę - tym razem -  prawdziwej wody. Głowa Bena co chwilę opadała na jego ramię i nie wiedział, czy długo tak jeszcze wytrzyma. Małe, jasne oczy policjanta przyjrzały im się uważnie przez lusterko, po czym rzucił im butelkę mineralnej, która leżała na samochodowej półce.

   - Pamiętajcie że to ostatnia życzliwość z mojej strony - powiedział twardo

   Mamrotając po cichu jakieś podziękowania, wziął butelkę i przyłożył Benowi do ust. Pił małymi łykami, krztusząc się co jakiś czas i opluwając starannie nałożone czarne tapicerki. Nie wiadomo czy poczuł się po tym trochę lepiej ale jego twarz przybrała przynajmniej swój naturalny blady różowy kolor. Ben omiótł pustym wzrokiem cały pojazd i ze zdenerwowaniem spojrzał na Sama, który przyglądał mu niepewnie nie wiedząc jak zareaguje.

   - Gdzie on nas kurwa wiezie Sammy ? - spytał gardłowym głosem, nie próbując nawet być cicho - Gdzie do cholery są...

   Resztę zdania stłumiła ręka Sama, którą przyłożył  mu do twarzy z imponującą szybkością. Jeszcze tego by brakowało, żeby gliny zainteresowały się resztą kompanów z feralnego wieczoru.

   - Zamknąć się tam - warknął policjant - inaczej zaraz zakuję was w kajdanki.

   Stuknął dwa razy w swój pas, a oni usłyszeli cichy brzdęk metalu.

   - Nie jest dobrze Ben - wyszeptał Sam, odkładając rękę - ale mimo tego uspokój się a jakoś z tego wybrniemy.

   Nie wierzył w to co mówił, ale musiał powstrzymać przyjaciela przed palnięciem czegoś głupiego.

    Po udanej imprezie, znaleźli się nagle na parkingu leśnym, nie wiedząc jakim cudem byli zdolni wsiąść za kółka autobusu,  nie będąc zauważonym wcześniej przez jakichkolwiek stróży prawa. Kilka godzin później  jechali wraz jednym z  nich policyjnym wozem prosto na komendę pod podejrzeniem przechowywania nielegalnych substancji. Jeśli ktoś postanowi dogłębniej spatrolować łóżko Danny'ego mogli już spokojnie rezerwować sobie więzienną celę. Stan Finney ich zamorduje, rodziny się odwrócą a fani zapewne na nich zawiodą.-  Taki scenariusz pisały myśli Sama przez całą leśną drogę, aż do momentu przekroczenia bram miasta.

    Ben rozbudzał się coraz bardziej a wraz z nim jego nieodparta potrzeba rzucenia jakimś złośliwym komentarzem. Wiercił się na swoim siedzeniu, klnąc na tyle głośno by każdy mógł go usłyszeć. Nie pomagały nawet błagalne spojrzenia Sama. Był zbyt wściekły i rozdrażniony by zacząć racjonalnie myśleć. Jakby tego było mało, wspomnienia z przed kilku godzin powracały do niego z coraz większą siłą, przebijając się przez cienką taflę rzeczywistości.

   - Czy w autobusie była jakaś dziewczyna ? - spytał nagle zaskoczonego Sama, który siedział nachylony opierając swoje czoło o przednie siedzenie.

   - Daję słowo, że byliśmy sami - odrzekł cicho, powoli się podnosząc - Pamiętasz kogoś jeszcze oprócz nas?

- Nie jestem do końca pewien.

    W zasadzie to mógłby przysiąc, że oprócz nich była tam jeszcze jakaś dziewczyna. Albo miał jakieś cholerne omamy po LSD, albo naprawdę dał się wykiwać jakieś pieprzonej prostytutce, tanią słabą zagrywką z dorzuconymi prochami do szklanki whiskey.

   -  Zdawało Ci się, gdy się obudziłem myślałem ze jestem tam całkiem sam... a tak poza tym to wszystko w porządku ? - dodał , przypatrując się mu uważnie.

      Spojrzał na niego ironicznie. Jechali na komendę do cholery ! Nic nie mogło być w tym momencie w porządku.

***

   Stanęli pod najbliższą im komendą znajdującą się w North Yorkshire. Była wielka, ogrodzona zaniedbanym żywopłotem i paroma drzewkami, których nie powstydziłaby się nawet Emily Finney. Zaparkowali samochodem na samym końcu parkingu by jak najmniej rzucać się w oczy, przejeżdżającym tamtędy funkcjonariuszom. James, Cameron i Danny niechętnie zerkali na budynek z powstawianymi w oknach kratami. Budził w nich mieszane uczucia, w dodatku po kilkakrotnym zetknięciu się z prawem, nie byli gotowi współpracować z kimś, kto najchętniej zamknąłby ich dawno w celi.

   Lisa odwróciła się w ich stronę, by kiwnąć lekko głową i dać do zrozumienia, że czas najwyższy podjąć nowe środki, niż ponownie ustalać coś na własną rękę z marnym skutkiem. Zerknęła na Rafeala, który wygrzebywał się właśnie czym prędzej z samochodu i przewróciła oczami. Cameron prychnął tylko pod nosem, dalej nie mogąc pojąć jak Lisa mogła się związać z takim sztywniakiem.

   - Zaraz wrócimy - zakomunikowała - siedźcie tutaj grzecznie i najlepiej starajcie się nie wychodzić. Nie zamierzam marnować reszty dnia na kolejne poszukiwania przez waszą głupotę.

   Nie zaczekała na ich reakcję, i śladami Rafaela szybko opuściła samochód. Muzycy zerkali na nią, aż do momentu gdy sylwetka jej i narzeczonego zniknęła za wielkimi wejściowymi drzwiami.

   - Świetnie - wycedził James i pchnął mocno tylne drzwiczki samochodu.

   - Co ty wyprawiasz ? - spytał Danny

   - Jak to co? Muszę zapalić.

   Obydwoje musieli się z nim zgodzić, gdyż głód nikotynowy atakował ich ostatnio bardzo często, a gdy mieli kłopoty - ze zdwojoną siłą. Cała trojka opuściła samochód i oparła się o niego by móc wygodnie rozkoszować się ulatającym dymem. Byli palaczami już bardzo długo i nawet kilkunastogodzinna przerwa budziła w nich zdenerwowanie.

   Parking był dosyć pusty. Oprócz samochodu Lisy znajdowały się tam trzy inne w tym jeden zaparkowany na miejscu dla niepełnosprawnych. Pozostałymi pojazdami były policyjne wozy, których widok zazwyczaj nie wróżył niczego dobrego i przywodził namyśl o skaczącej adrenalinie i częstych wizytach w izbach wytrzeźwień.

   Palili papierosa za papierosem nie myśląc nawet przestać. Dym unosił się nad ich głowami tworząc niezgrabne esy i floresy na tle szarego burzliwego nieba.

   W tej samej chwili niedaleko nich zaparkował kolejny policyjny wóz. Wychodzący z niego policjant natychmiast zmierzył ich wzrokiem i ruszył w ich kierunku trzaskając mocno drzwiczkami.

   - Tu jest zakaz palenia - powiedział, wskazując na duży znak z przekreślonym papierosem, tuż obok nich - To jakaś kpina z waszej strony, czy naprawdę macie jakieś problemy ze wzrokiem ?

   Cameron i James ze złością rzucili swoimi papierosami o ziemię i przygasili je butami. Danny natomiast ze stoickim spokojem spalił swojego do końca, i rzucił filtrem ze siebie, nie patrząc nawet w jaki punkt trafia. Ręce policjanta natychmiast pospieszyły po małą karteczkę, na której zaczął coś zawzięcie pisać.

   W tym samym momencie zza szyby jego wozu wysunęła się głowa Sama, na co cała trójka natychmiast wytrzeszczyła oczy. Basista przyłożył palec do ust, chcąc im dać do zrozumienia, żeby milczeli i nie dawali po sobie poznać, że w ogóle się znają. Pod nieuwagą funkcjonariusza pochłoniętego zawziętym stawianiem literek, pokiwali głowami i nie wierząc w to co widzą, przyjęli mandat bez zbędnego awanturowania się i miotania przekleństwami. Mężczyzna rzucił im ostatnie karcące spojrzenie i odwrócił się w stronę swojego samochodu z którego po chwili wyprowadził Bena i Sama. Zerknęli przerażeni w ich stronę, nie będąc zdolni do jakiejkolwiek innej reakcji. Oboje szli opornie i starali się nie odwracać w stronę reszty przyjaciół. Ben  wyglądał na dużo bardziej rozdrażnionego i przygnębionego niż Sam. Jego oczy były mocno podpuchnięte i nabrzmiałe od czerwieni. Cała trójka zniknęła po chwili za tymi samymi drzwiami co jakiś czas temu Lisa i Rafeal.

 ***

 

    Siedzieli obok siebie przy starym drewnianym stole naprzeciwko dwojga zdenerwowanych już policjantów. W pomieszczeniu którym się znajdowali było bardzo gorąco, przez co zaczęli pocić się bardziej intensywnie. Czas też jakby stanął w miejscu. Zdawało im się, że wskazówki zegara wiszącego na ścianie ruszały się o wiele wolniej niż powinny.

  

   Od godziny zadawali im rutynowe pytania, a z każdym następnym Ben był coraz bardziej rozzłoszczony. Przez szybę w pokoju zerkała na nich Lisa, która ciągle rzucała im niespokojne spojrzenia. Rafeal rozkoszując się chwilą, siadł na ławce obok i przeglądał z niezwykłym spokojem policyjne ulotki leżące na pobliskim stoliku.

   - Jakim prawem do cholery nas jeszcze tutaj trzymacie ? – zapytał Ben ze złością nie zwracając uwagi na podaną mu szklankę wody

 - Ty już dobrze wiesz dlaczego – powiedział policjant o nazwisku Brown i nachylił się w jego stronę – Może opowiesz nam grzecznie, czym takim naćpałeś się parę godzin temu ?

   Ben rzucił mu nienawistne spojrzenie i strącił szklankę ze stołu, obryzgując ich przy tym kroplami wody. Naczynie rozbiło się na drewnianej podłodze, oblewając znajdującą się naprzeciwko ścianę.

   - Pieprz się.

   - Do izby wytrzeźwień go - zarządził - Dość mam jego gówniarskich odzywek.

   Sam westchnął i rzucił szybkie spojrzenie Lisie, która oparła nerwowo głowę o ścianę. Po chwili drugi z policjantów podszedł do gitarzysty i jednym ruchem ręki postawił go do pionu. Ostatnie co zobaczyli przed ich wyjściem z pomieszczenia to wystawiony środkowy palec Bena w kierunku do Browna. Policjant zignorował to i zwrócił się w stronę osamotnionego Sama.

   - Skoro twój przyjaciel nie jest w stanie, to może ty mi opowiesz?

   - Nie sadzę, żebym miał do powiedzenia akurat to co tak bardzo chciałby Pan usłyszeć – powiedział chowając pod stół czerwone, spocone dłonie i siląc się na spokój – trzymacie nas już tutaj dość długo, i mieliście przy tym wystarczająco dużo czasu by przeczesać dokładnie nasz autobus. W takim razie muszę spytać. Udało się Wam znaleźć coś podejrzanego ?

   Policjant zmierzył go wzrokiem i uśmiechnął się ironicznie.

   - Nie pogrywaj tak ze mną, dobrze ? Siedzę w tym dosyć długo i nie raz spotkałem takich gówniarzy jak wy. Myślicie że jak wam whiskey uderzyła do głowy, to nagle pozjadaliście wszystkie rozumy. Jesteście tylko cholernymi wrzutami na tyłku. Jak nie tym razem, wpadniecie kolejnym. Wiecznie szczęścia mieć nie będziecie.

   Mierzyli się wzrokiem.

      - Doceniam Pana przestrogi - rzucił Sam - ale nasza dyskusja nie ma zupełnie sensu. Zapłacę ten cholerny mandat, ale większych podstaw by nas tu przetrzymywać nie macie. W takim też razie nie zamierzam spędzić tu ani minuty dłużej.

   Podniósł się ze swojego miejsca , ale policjant prawie natychmiast zagrodził mu drogę.

    - Tamten młody zostaje - odparł  - I naprawdę radzę wam uważać. Następnym razem jak któryś z Was się tu pojawi, zastosujemy całkiem inne środki.

   Minął go bez słowa otwierając kopniakiem drzwi.

   - Pamiętajcie, żeby odebrać go za parę godzin - rzucił za nim.

________________________________

Jak widzicie chłopaki nie wpadli. Nie mogłam ich wsadzić do więzienia już w 4 rozdziale, musicie zrozumieć :D To jednak nie koniec podobnych przygód, więc zdradzę tylko że chłopaki nie zawsze będą mieli szczęście. Rafeal mnie wkurza, ale lubię tworzyć takie postacie. Biedna Lisa ;)

Jak myślicie, czy w przyszłości gdybym miała ją związać z którymś z chłopaków, Stan Finney dostałby przez to zawału ?

Bardzo dziękuje za komentarze pod rozdziałami. To naprawdę miłe, widzieć, że znajdują się osoby które czytają to opowiadanie od deski do deski i czekają na kolejne rozdziały .